radar
Encyklopedia PWN
urządzenie radioelektroniczne lub system złożony ze współpracujących ze sobą urządzeń radioelektronicznych;
radiolokator, w którego działaniu wykorzystuje się zmianę częst. promieniowania (wysłanego przez nadajnik) po jego odbiciu od obiektu będącego w ruchu (zjawisko Dopplera);
rodzaj radaru przeznaczonego do badania obiektów i zjawisk atmosferycznych, takich jak: opady, chmury, burze, fronty atmosferyczne, cyklony tropik., pola prędkości wiatru.
pomiary instrumentalne wartości elementów meteorologicznych oraz obserwacje wizualne (wzrokowe) obiektów (np. chmur, cząstek opadowych) i zjawisk atmosferycznych, wykonywane w celu poznania aktualnego stanu atmosfery.
stealth technologia
zespół środków i przedsięwzięć, gł. konstrukcyjnych i technol., mających na celu zmniejszenie prawdopodobieństwa wykrycia obiektów (celów) wojsk. (samolotów, rakiet, okrętów) przez system obrony przeciwnika (ang. stealth ‘niewidoczny’), gł. przez radary, a także przez urządzenia termolokacyjne (termolokacja) i opt. (np. lidar).
[t. stelŧ],
nawigacja
prowadzenie obiektu ruchomego (statku wodnego, powietrznego lub kosmicznego, pojazdu lądowego); także nauka o sposobach, metodach i środkach technicznych prowadzenia obiektów ruchomych według wyznaczonej trasy, wyboru trasy, wyznaczania pozycji obiektów ruchomych i nieruchomych (wspomaganie geodezji) oraz wyznaczania błędów pomiarów pozycji.
[łac. navigatio ‘żegluga’],
