przyrodnicze
Encyklopedia PWN
naukozn. nauki empiryczne, których przedmiotem badań są zjawiska przyrody i ustalenie praw nimi rządzących (m.in. biologia, chemia, fizyka).
środowisko przyrodnicze, środowisko naturalne
ekol. całokształt powiązanych ze sobą elementów otoczenia organizmów (abiotyczne i biotyczne).
wyższe uczelnie przygotowujące specjalistów z zakresu szeroko pojętego rolnictwa: agrotechniki, biologii i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, ekonomiki rolnej, technologii żywności, melioracji, weterynarii, leśnictwa, technologii drewna, mechanizacji rolnictwa, rybactwa i in.
stan środowiska wynikający z wprowadzenia do powietrza, wody lub gruntu albo nagromadzenia na powierzchni ziemi substancji stałych, ciekłych lub gazowych albo energii w takich ilościach lub w takim składzie, że może to ujemnie wpływać na zdrowie człowieka, przyrodę ożywioną, klimat, glebę, wodę lub powodować inne niekorzystne zmiany, np. korozję materiałów.
ochrona wszystkich elementów środowiska przed niekorzystnym wpływem działalności człowieka i zachowanie ich możliwie naturalnego charakteru; także racjonalne, zgodne z prawami przyrody i rozwoju społecznego kształtowanie środowiska życia człowieka w taki sposób, aby elementy przyrody łączyły się harmonijnie z wytworami techniki i cywilizacji.
ekol. zniszczenie środowiska przyrodniczego na określonym terenie, którego skutkiem są zmiany nieodwracalne siłami natury;
