przyroda
Encyklopedia PWN
ekologia
nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody na różnych poziomach organizacji, ekonomika przyrody;
[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, lógos ‘słowo’, ‘umysł’, ‘rozprawa’, ‘wiedza’],
jeden z głównych przedstawicieli filozofii hellenizmu, twórca systemu filozoficznego zwanego od jego imienia epikureizmem.
filozofia
najbardziej ogólna, fundamentalna, racjonalna i krytyczna wiedza o wszystkim, co istnieje;
[gr., ‘umiłowanie mądrości’ < philéō ‘miłuję’, sophía ‘mądrość’],
geograf, biogeograf, popularyzator ochrony przyrody i podróżnik;
minerały, mineraloidy, rzadziej skały lub substancje pochodzenia organicznego oraz produkty syntetyczne wykorzystywane w jubilerstwie i zdobnictwie.
ochrona wszystkich elementów środowiska przed niekorzystnym wpływem działalności człowieka i zachowanie ich możliwie naturalnego charakteru; także racjonalne, zgodne z prawami przyrody i rozwoju społecznego kształtowanie środowiska życia człowieka w taki sposób, aby elementy przyrody łączyły się harmonijnie z wytworami techniki i cywilizacji.
