przetwarzanie
Encyklopedia PWN
praktyka
naukozn. dziedzina świadomej i celowej aktywności ludzkiej polegającej na przedmiotowej, zobiektywizowanej realizacji jakiejś nauki, doktryny, koncepcji itp.;
[niem. Praktik < gr. praktikós ‘czynny’, ‘rzeczowy’],
ekon. dział nierolniczej produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w dobra zaspokajające potrzeby ludzi jest prowadzone w dużych rozmiarach, przy zastosowaniu podziału pracy i przy użyciu maszyn (do przemysłu nie zalicza się rzemiosła i budownictwa).
urządzenie realizujące operację przetwarzania, tj. zamianę jednej wielkości lub jej postaci albo wartości na inną wielkość (jej postać lub wartość), z zachowaniem jednoznacznej zależności między nimi, zw. charakterystyką przetwarzania;
dział produkcji żywnościowej związany z przetwarzaniem owoców i warzyw w warunkach domowych, w małych przetwórniach rzemieślniczych oraz wyspecjalizowanych zakładach przem., mogących wytwarzać wiele tysięcy ton produktów rocznie, określany wówczas jako przemysł owocowo-warzywny.
skaner
inform.:
[ang. scanner < scan ‘przeglądać’, ‘lustrować’, ‘przeczesywać’],
automatyka
dział nauki i techniki obejmujący teorię i praktykę realizacji urządzeń zapewniających samoczynne (bez udziału człowieka lub z ograniczonym jego udziałem) działanie maszyn, mechanizmów i instalacji; w języku potocznym, słowo automatyka oznacza też często pewne funkcje i działania zapewniające samoczynną pracę jakiegoś urządzenia lub instalacji.
[gr.],
