przekrój
Encyklopedia PWN
zdolność konstrukcji do zachowania nie zmienionego położenia i kształtu przy działaniu obciążenia;
następstwo warstw kulturowych w przekroju pionowym lub rzucie poziomym stanowiska archeol.;
budowa drzewostanu pod względem określonej cechy (cech);
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],
techn. długi element o bardzo małym przekroju poprzecznym i niewielkiej sztywności zginania, poddawany rozciąganiu;