położenia

Encyklopedia PWN

oscylator

[łac.],

fiz. układ fiz. (mech., elektr.) wykonujący drgania wokół położenia równowagi trwałej.

radar

[ang. Radio Detecting and Ranging],

radiolokator, stacja radiolokacyjna,

urządzenie radioelektroniczne lub system złożony ze współpracujących ze sobą urządzeń radioelektronicznych;

Wielka Brytania. Warunki naturalne.

aberracja światła,

astr. pozorne odchylenie położenia obserwowanego ciała niebieskiego na sferze niebieskiej od jego położenia rzeczywistego wywołane zmianą kierunku promieni świetlnych wskutek ruchu Ziemi;

baza

[gr. básis ‘podstawa’],

technol. element geom. — powierzchnia, linia, punkt przedmiotu (części maszyny), używany do określania położenia innej powierzchni, linii lub punktu w tym samym lub współpracującym przedmiocie;

Einsteina–Podolsky’ego–Rosena paradoks,

paradoks pojawiający się przy teoret. rozważaniach wpływu pomiaru dokonanego w jednym układzie fiz. na drugi układ (nawet gdy oba układy na siebie nie oddziałują);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>