Einsteina–Podolsky’ego–Rosena paradoks
 
Encyklopedia PWN
Einsteina–Podolsky’ego–Rosena paradoks,
paradoks pojawiający się przy teoret. rozważaniach wpływu pomiaru dokonanego w jednym układzie fiz. na drugi układ (nawet gdy oba układy na siebie nie oddziałują);
wg mechaniki kwantowej, znając funkcję falową układu dwóch cząstek, mierząc położenie jednej z nich, można dowiedzieć się, w tej samej chwili, jakie jest położenie drugiej; jeżeli cząstki są od siebie oddalone, to o wynikach pomiaru dowiadujemy się zanim sygnał o pomiarze może dotrzeć do cząstki drugiej; położenie jej musi być więc, wg autorów paradoksu, wielkością niezależną od faktu dokonania pomiaru, tj. być rzeczywistością fiz., także rzeczywistością fiz. musi być jej pęd wyznaczony podobnie z pomiaru pędu cząstki pierwszej; jest to sprzeczne z mechaniką kwantową, która nie dopuszcza, by jednocześnie obydwie wielkości, położenie i pęd cząstki, były dokładnie znane; przeprowadzone doświadczenia na fotonach wykazały, że układy zachowują się zgodnie z przewidywaniami mechaniki kwantowej. Paradoks opublikowany 1935 przez A. Einsteina, B. Podolsky’ego, M. Rosena.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia