powierzchniową
Encyklopedia PWN
inżynier budownictwa lądowego;
geol. otwór na powierzchni ziemi, którym woda wpływa w podziemne koryto (wchłon powierzchniowy) lub pod powierzchnią morza, gdzie jest zasysana do podziemnego koryta (wchłon morski);
Wenecka, Zatoka, wł. Golfo di Venezia,
zatoka Morza Adriatyckiego (Morze Śródziemne), u brzegów Włoch, Słowenii i Chorwacji;
Wewnętrzne Morze Japońskie, Seto-naikai,
morze w północno-zachodniej części Oceanu Spokojnego, między wyspami Kiusiu, Honsiu i Sikoku;
woj. (od I 1999) w zachodniej Polsce;
chemik; profesor Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN; członek PAN;
