powierzchniowych
Encyklopedia PWN
geol. otwór na powierzchni ziemi, którym woda wpływa w podziemne koryto (wchłon powierzchniowy) lub pod powierzchnią morza, gdzie jest zasysana do podziemnego koryta (wchłon morski);
grupa włókien chem., które palą się lub żarzą w płomieniu, ale gasną od razu po jego usunięciu;
hydrol. obszar wodny (akwen), na którym występują fale wewn. hamujące ruch obiektów pływających, np. statków, żaglowców.
ros. specjalista w zakresie techniki wielkiej częst.;
Wschodnich Wiatrów, Prąd, Antarktyczny Prąd Wsteczny, Antarktyczny Prąd Brzegowy, Dryf Wiatrów Wschodnich, ang. East Wind Drift,
powierzchniowy przybrzeżny prąd morski w Antarktyce;
