włókna chemiczne trudno palne,
grupa włókien chem., które palą się lub żarzą w płomieniu, ale gasną od razu po jego usunięciu;
włókna chemiczne trudno palne
Encyklopedia PWN
niepalne są tylko włókna metalowe i mineralne; palność włókien określa kryt. wskaźnik tlenowy (LOI); wyraża on najmniejszą ilość tlenu w mieszaninie z azotem, przy której włókno zapala się; dla łatwo palnych włókien, np. celulozowych, LOI = 0,19; do w.ch.t.p. należą: włókna polichlorowinylowe, modakrylowe, poliaramidowe, grafitowe, politetrafluoroetylenowe (wartości LOI wynoszą odpowiednio: 0,38, 0,30–0,60, 0,27–0,40, 0,55, 0,95); palność włókien można zmniejszyć, stosując impregnację powierzchniową, najczęściej gotowych wyrobów, związkami fosforu, chloru, bromu, antymonu; lepsze wyniki uzyskuje się po wprowadzeniu związków zmniejszających palność (antypireny) do płynu przędzalniczego w czasie ich produkcji; w.ch.t.p. stosuje się na tkaniny dekoracyjne, odzież dziecięcą i ochronną.
