powierzchnia falowa

Encyklopedia PWN

fiz. zbiór punktów (cząstek) w ośrodku objętym zaburzeniem falowym będących w danej chwili w jednakowej fazie drgań.

maksymalne zniekształcenie czoła powierzchni fali świetlnej przechodzącej przez układ optyczny (np. obiektyw).

równanie opisujące rozchodzenie się fal w przestrzeni;

fiz. zaburzenia pól fizycznych rozchodzące się ze skończoną prędkością i przenoszące energię;

fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).

hydrol. fale tworzące się na powierzchni mórz i oceanów lub wewnątrz nich;

Materiały dodatkowe