powłokę elektronową
Encyklopedia PWN
elektrony atomu, które w stanie podstawowym (poziom energetyczny) i przy założeniu występowania tylko centralnego pola jądra atomu wykazują taką samą energię oznaczoną główną liczbą kwantową (atom).
fiz. grupa elektronów związanych w atomie siłami elektr., która w stanie normalnym i przy występowaniu tylko centralnego, kulombowskiego pola jądra atomu wykazuje tę samą energię, oznaczoną gł. liczbą kwantową.
rozkład gęstości prawdopodobieństwa położenia elektronów w atomie w funkcji odległości od jądra;
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
atom
fiz. najmniejsza cząstka pierwiastka chemicznego, posiadająca jeszcze właściwości tego pierwiastka, określoną masę oraz specyficzne właściwości fizyczne.
[gr. átomos ‘niepodzielny’],
cząsteczka, molekuła, drobina,
najmniejsza trwała część substancji zachowująca właściwości chemiczne tej substancji;
