p asynchroniczne
Encyklopedia PWN
elektron.:
techn. połączenie ruchowe (para kinematyczna) 2 członów umożliwiające ich względny ruch obrotowy wokół osi lub punktu.
fiz. rodzaj maszyny elektrycznej prądu przemiennego, w której zwykle tylko jedno uzwojenie (np. stojana) jest zasilane, a siła elektromotoryczna (SEM) indukowana w obwodzie wtórnym (np. w uzwojeniu wirnika), potrzebna do wytworzenia prądu, a więc i elektromagnetycznego momentu obrotowego, powstaje wyłącznie w wyniku indukcji elektromagnetycznej.
