opozycja parlamentarna
Encyklopedia PWN
zwyczajowa nazwa ugrupowań lub partii politycznych, które przegrały ostatnie wybory, nie wchodzą w skład rządu, a zasiadają w parlamencie.
kategoria politologiczna, kojarzona z mechanizmem rywalizacji, który umożliwia wyrażanie i reprezentację różnorodnych interesów politycznych.
opozycja polityczna w Polsce 1945–89,
partie polityczne, organizacje, grupy i środowiska społeczne dążące do obalenia lub zreformowania niedemokratycznego systemu władzy utworzonego przez partię komunistyczną w Polsce oraz formułujące programy zasadniczych przemian politycznych, gospodarczych i społecznych;
przeprowadzone na skutek ustaleń pomiędzy opozycją związaną z Solidarnością i stroną partyjno-rządową podczas obrad Okrągłego Stołu
klub parlamentarny utworzony VI 1989 przez posłów i senatorów wybranych z listy Kom. Obywatelskiego „Solidarność” w wyborach parlamentarnych VI 1989;
Polska Partia Socjalistyczna (PPS),
partia polityczna, założona XI 1892 na zjeździe socjalistów w Paryżu przez działaczy II Proletariatu, Zjednoczenia Robotniczego, Związku Robotników Polskich i Gminy Narodowo-Socjalistycznej;
