odniesienia

Encyklopedia PWN

półogniwo, którego potencjał jest określony równowagą reakcji: H₂ ⇆ 2H⁺ + 2e⁻;

[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, dynamikós < dýnamis ‘siła’],

fiz. dział fizyki traktujący o własnościach pól elektr. i magnet. oraz ich oddziaływaniu z układami ładunków elektrycznych.

epoka

[gr. epochḗ ‘zatrzymanie’, ‘zawieszenie’],

astr. moment stanowiący punkt odniesienia w rachubie czasu lub przy opisie liczbowym zjawisk astronomicznych;

epoka

[gr. epochḗ ‘zatrzymanie’, ‘zawieszenie’],

w chronologii początek (data początkowa) ery, np. urodzenie Chrystusa w erze chrześc. lub hidżra w erze muzułm.j;

etyka

[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],

termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;

Eulera równania ruchu obrotowego,

dynamiczne i kinematyczne równania ruchu obrotowego bryły sztywnej wokół jej środka masy lub punktu nieruchomego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>