obustronny
Encyklopedia PWN
ortoptyka
med. dział okulistyki zajmujący się badaniem zaburzeń obustronnego widzenia w zezie i leczeniem ich za pomocą odpowiednich ćwiczeń;
[gr. orthós ‘prosty’, optikḗ ‘nauka o zjawiskach wzrokowych’],
warstwowe tworzywo drzewne uzyskane przez obustronne oklejenie warstwy środkowej (tzw. środka) obłogami;
porażenie, paraliż, bezwład,
med. całkowita utrata siły mięśniowej, niemożność wykonywania jakichkolwiek ruchów czynnych porażoną częścią ciała;
bakteryjna choroba układu oddechowego źrebiąt wywoływana przez pałeczki Rodococcus equi;
