niska
Encyklopedia PWN
klimat
charakterystyczny dla danego obszaru zespół zjawisk i procesów atmosferycznych (warunków pogodowych) powtarzających się w czasie, kształtujący się pod wpływem właściwości fizycznych i geograficznych tego obszaru, określony na podstawie wyników wieloletnich obserwacji i pomiarów meteorologicznych.
[gr. klíma ‘nachylenie’, ‘szerokość geograficzna’],
woj. (od 1999) w środkowopółnocnej części Polski; graniczy z woj.: pomor. na północy, warmińsko-mazurskim i mazowieckim na wschodzie, łódzkim na południowym wschodzie oraz z wielkopol. na południu i zachodzie; utworzone z woj.: włocławskiego, części bydgoskiego i toruńskiego;
mannica nadmorska, Puccinellia maritima,
drobnokępowa, niska trawa pastewna, z nadziemnymi rozłogami, gat. rosnący na glebach słonych, w Polsce w nadmor. pasie Pomorza na niskich pobrzeżach mor., gdzie umacnia ławice piaszczyste.
okręty wojenne o napędzie mech., uzbrojone wyłącznie w artylerię lufową, opancerzone;
ekol. naturalne, niskie zbiorowisko roślinne o prostej strukturze, o małych lub średnich wymaganiach wodnych — ksero- lub mezofilne, nie będące łąkami;
ruchy rel. o względnie krótkim czasie istnienia, niskim stopniu instytucjonalizacji, odznaczające się innowacjami w stosunku do tradycyjnych form życia religijnego.
