nieorganiczne
Encyklopedia PWN
związki chemiczne o cząsteczkach zawierających grupę nadtlenkową –O–O–, w której tlen występuje na stopniu utlenienia –I, pochodne nadtlenku wodoru H2O2, w którego cząsteczce obydwa atomy wodoru zostały zastąpione atomami metali — n. nieorganiczne, lub grupami org. — n. organiczne;
substancje chemiczne i radioaktywne oraz bakterie chorobotwórcze i in. mikroorganizmy, występujące w glebach w ilościach przekraczających ich naturalną zawartość, niezbędną do zapewnienia obiegu materii i energii w ekosystemach, a także zanieczyszczenia mechaniczne, czyli substancje stałe inne niż tworzywo glebowe (części szkieletowe), o wymiarach ponad 1 mm, którymi mogą być m.in. odpady budowlane, nieorganiczne odpady komunalne, tj. tworzywa sztuczne, szkło, opakowania itp.
związki nieorganiczne jodu, w których występuje on na −I stopniu utlenienia oraz związki organiczne, których cząsteczki zawierają w swym składzie jod;
oddychanie komórkowe, utlenianie biologiczne,
zachodzące w żywych komórkach procesy rozkładu różnych substancji organicznych, dostarczające niezbędnej do życia energii.
substancje chemiczne, bakterie i in. mikroorganizmy, obecne w wodach naturalnych w zwiększonej ilości.
alkalia
mocne zasady nieorganiczne, roztwory wodorotlenków litowców i wapnia oraz węglanów sodu i potasu, także wodny roztwór amoniaku.
[arab. al-kali ‘potaż’],
