muZYka
Encyklopedia PWN
kompozytor hiszpański;
villancico
w muzyce hiszpańskiej XV–XVI w. 3-, 4-głosowa pieśń z refrenem, w XVI w. także pieśń z towarzyszeniem lutni, w XVII w. rodzaj kantaty.
[wijansịko; hiszp. ‘pieśń wieśniacza’],
typ wł. pieśni wielogłosowej, o budowie zwrotkowej z refrenem, tematyce często satyrycznej, wykształcony w Neapolu (tzw. v. alla Napoletana), spopularyzowany w XVI w.;
virelai
typ średniow., gł. monodycznego (jednogłosowego) utworu wokalnego, uprawiany XIII–XV w., zwłaszcza we Francji przez truwerów;
[wirlẹ; fr.] 
,
,
voluntary
w muzyce angielskiej XVI–XVIII w. utwór organowy przeznaczony do wykonania w kościele, często improwizowany, zbliżony do preludium lub toccaty.
[wọləntəri; ang.],
kompozytor francuski;
