melodyczny
Encyklopedia PWN
jeden z głównych terminów w teorii muzyki i w praktyce muzycznej.
muz.:
harmonia
muz.:
[gr., ‘zgodność dźwięków, kształtów’],
kompozytor austriacki przedstawiciel klasycyzmu w muzyce, najstarszy z tzw. klasyków wiedeńskich.
hoketus, hoquetus,
muz. rodzaj techniki wielogłosowej polegający na przerywaniu linii melodycznej głosów (najczęściej dwóch) za pomocą pauz;
