melodyczny
Encyklopedia PWN
muz. system organizacji materiału dźwiękowego w muzyce eur., panujący od ok. poł. XVII do pocz. XX w., zw. też systemem funkcyjnym, systemem tonalnym lub tonalnością dur-moll.
dysonans
muz. niezgodne współbrzmienie (dysonans harmoniczny) lub następstwo (dysonans melodyczny) co najmniej 2 dźwięków, przeciwieństwo konsonansu
[łac.],
faktura
muz. uwzględnione w utworze swoiste właściwości techn. i brzmieniowe danego instrumentu lub zespołu wykonawczego, np. f. fortepianowa, orkiestrowa, chóralna;
[łac. factura ‘działanie’, ‘wykonanie’, ‘kształt’],
fr. kompozytor, pianista i pedagog muzyczny;
folklor
synkretyczna, wieloskładnikowa forma lud. kultury symbol.-artystycznej.
[ang. folk-lore ‘wiedza ludu’],
