melika
Encyklopedia PWN
melika
w staroż. Grecji jedna z odmian liryki monodycznej, tj. recytowanej przez jednego wykonawcę, zw. również m. eolską; rozwijała się gł. na wyspie Lesbos;
[gr. mélos ‘śpiew’],
dodekafonia
muz. technika komponowania za pomocą 12 dźwięków.
[gr. dṓdeka ‘dwanaście’, phōnḗ ‘dźwięk’],
najwybitniejszy z liryków rzymskich.
miasto w środkowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u podnóża wygasłego wulkanu Erciyas, na wysokości 1040–1050 m;
liryka
jeden z 3 rodzajów literackich, obejmujący utwory głównie wierszowane, których głównym przedmiotem przedstawienia są przeżycia wewnętrzne człowieka, jego uczucia, doznania i przekonania.
[gr.],
