magnetycznych
Encyklopedia PWN
przewodność magnetyczna, permeancja,
odwrotność → oporu magnetycznego.
fiz. selektywne pochłanianie energii fal sprężystych o dużych częst. (ultra- i hiperdźwiękowych) przez substancje paramagnet. umieszczone w stałym polu magnetycznym.
fiz. zjawisko wypływania części strumienia magnet., tzw. strumienia rozproszonego, z obwodu magnetycznego do otaczającej przestrzeni;
fiz. część energii elektromagnetycznej ferromagnetyka (lub ferrimagnetyka) przetwarzana w ciepło podczas cyklicznego przemagnesowania zmiennym polem magnetycznym.
termometr do pomiaru temperatury bliskiej zera bezwzględnego;
przyrząd do mierzenia podatności magnetycznej paramagnetyków i diamagnetyków (rzadziej ferromagnetyków) metodą ważenia próbki wciąganej lub wypychanej z niejednorodnego pola magnet.;
