magister

Encyklopedia PWN

[łac. lector ‘czytający’],

naukozn. nauczyciel obcego języka na wyższej uczelni, nie będący samodzielnym pracownikiem nauk.;

Leoninus, Magister Leoninus, żył w XII w.;

kompozytor francuski;

[łac. licentiatus ‘oswobodzony’, ‘dopuszczony’],

naukozn.:

Łukasiewicz Ignacy (Jan Józef), ur. 23 III 1822, Zaduszniki k. Tarnowa, zm. 7 I 1882, Chorkówka k. Krosna,

polski aptekarz, pionier europejskiego przemysłu naftowego.

[wł., ‘mistrz’ < łac. magister ‘zwierzchnik’, ‘nauczyciel’],

tytuł dawany znakomitym muzykom (kompozytorom, wirtuozom, dyrygentom).

Mendelejew, Miendielejew, Dmitrij I., ur. 8 II 1834, Tobolsk, zm. 2 II 1907, Petersburg,

chemik rosyjski, twórca układu okresowego pierwiastków chemicznych.

Słownik języka polskiego