kręgosłup
Encyklopedia PWN
neurochirurgia
dziedzina medycyny obejmująca wiedzę o rozpoznawaniu i operacyjnym leczeniu chorób układu nerwowego ośrodkowego (mózgowie i rdzeń kręgowy) oraz nerwów obwodowych;
[gr. neúron ‘nerw’, cheirurgía ‘rękodzielnictwo’],
obręcz kończyny tylnej, obręcz miedniczna (biodrowa), pas miedniczny,
zespół elementów kostnych lub chrzęstnych, służący do umocowania kończyn tylnych (kręgowce lądowe) lub płetw brzusznych (ryby).
ogonowa kość, kość guziczna,
zakończenie kręgosłupa u człowieka;
med. czynności i środki mające na celu zabezpieczenie rany przed kontaktem z otoczeniem, przyspieszenie gojenia, unieruchomienie, odciążenie oraz wchłanianie i odprowadzanie wydzieliny z rany;
osteodensytometria
med. nieinwazyjny sposób pomiaru ubytku masy kostnej (wysycenia kości solami wapnia), gł. za pomocą promieniowania rentgenowskiego (stosuje się także promieniowanie gamma izotopu gadolinu 153Gd);
[gr. ostéon ‘kość’, łac. densitas ‘gęstość’, gr. metréō ‘mierzę’],
densytometria kostna,
pachycefalozaury, dinozaury grubogłowe, Pachycephalosauria,
podrząd dinozaurów ptasiomiednicznych; znane gł. z osadów późnej kredy Ameryki Północnej i Azji, gdzie odkryli je pol. paleontologowie;
