koń
Encyklopedia PWN
rasa wszechstronnie użytkowych (wierzchowych, zaprzęgowych, pociągowych) koni szlachetnych półkrwi (przeważnie ang., rzadziej angloarabskiej);
angloarabski koń, angloarab,
rasa koni gorącokrwistych w typie wierzchowym;
belgijski koń, brabanson,
jedna z najstarszych spośród istniejących obecnie ras koni zimnokrwistych, wyhodowana we Flandrii;
rasa koni wyhodowana na przeł. XVIII i XIX w. przez Kozaków dońskich, na stepach w dorzeczu Donu, w warunkach bezstajennych;
niem. rasa koni wyhodowana w XVIII w. w rejonie Hanoweru z miejscowych koni uszlachetnianych początkowo końmi arabskimi i hiszp., następnie holsztyńskimi i meklemburskimi, a wreszcie końmi pełnej krwi ang.;
pełnej krwi angielskiej koń, folblut, anglik,
rasa koni, wyhodowana na przeł. XVII i XVIII w. w Anglii jako konie wyścigowe;
