hanowerski koń
 
Encyklopedia PWN
hanowerski koń,
niem. rasa koni wyhodowana w XVIII w. w rejonie Hanoweru z miejscowych koni uszlachetnianych początkowo końmi arabskimi i hiszp., następnie holsztyńskimi i meklemburskimi, a wreszcie końmi pełnej krwi ang.;
Pochodzenie: Niemcy (rejon Hanoweru)
Wysokość w kłębie: od 165 cmod 175 cm (do 180 cm)
dawniej wszechstronnie użytkowe, obecnie wierzchowe o dobrych chodach i wybitnych uzdolnieniach skokowych; wysokość w kłębie 165–175 cm, masa ok. 600 kg; w Polsce brały udział w wyhodowaniu koni wielkopol., są wykorzystywane, podobnie jak w wielu innych krajach, w hodowli wyczynowych koni sportowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia