wielkopolski koń
 
Encyklopedia PWN
wielkopolski koń,
rasa wszechstronnie użytkowych (wierzchowych, zaprzęgowych, pociągowych) koni szlachetnych półkrwi (przeważnie ang., rzadziej angloarabskiej);
Pochodzenie: Polska
Wysokość w kłębie: od 158 cm (klacze, ogiery — 162 cm, według Polskiego Związku Hodowców Koni)od 166 cm (ogiery, klacze — 161 cm, według Polskiego Związku Hodowców Koni)
powstała przez połączenie populacji koni poznańskich (ukształtowanych z miejscowych koni uszlachetnianych końmi orientalnymi, trakeńskimi i wschodniopruskimi) oraz populacji koni mazurskich (nazwą tą objęto pozostałe w Polsce po II wojnie świat. konie trakeńskie i wschodniopruskie); wys. w kłębie 160–170 cm, masa ciała 500–650 kg; maść kasztanowata, gniada, rzadziej kara i siwa; hodowla terenowa w woj. wielkopol. i sąsiednich; stadniny koni wielkopolskich: Racot, Posadowo, Pępowo, Żołędnica, Liski, Plękity, Kadyny, Rzeczna i in.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia