konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
stojak, podstawa, podpora,
mebel lub inne urządzenie konstrukcyjne służące do podtrzymywania czegoś lub (czasem) kogoś, zwłaszcza dzieci nie mogących jeszcze stać bez oparcia;
taboret
odmiana stołka, mebel do siedzenia, bez oparcia i zwykle bez poręczy, czasem z wyściełanym siedziskiem lub całkowicie tapicerowany (puf);
[fr.],
materiały drzewne otrzymywane w tartaku przez piłowanie podłużne (przetarcie na pilarkach) lub obróbkę na tzw. trakorębarkach drewna okrągłego albo dzielenie podłużnie i poprzecznie tak otrzymanych materiałów na części o obrobionych (co najmniej) czołach i szerszych płaszczyznach;
materiały, których podstawowym składnikiem jest drewno;