klient
Encyklopedia PWN
private banking
forma współpracy z klientem banku i specjalny rodzaj usługi bankowej;
[prạıwıt bạ̈ŋkıŋ; ang., ‘prywatna bankowość’],
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
Rogers 
, ur. 8 I 1902, Oak Park k. Chicago, zm. 4 II 1987, La Jolla (stan Kalifornia),
amer. psycholog i psychoterapeuta, twórca koncepcji psychoterapii, skierowanej na osobę-klienta; współtwórca tzw. psychologii humanistycznej;
[rọdżərz]
Carl Ransom , ur. 8 I 1902, Oak Park k. Chicago, zm. 4 II 1987, La Jolla (stan Kalifornia),
Société Générale
francuski bank komercyjny, 6. co do wielkości bank strefy euro,
[sosjetẹ żenerạl],
ogół adwokatów i aplikantów adwokackich.
