klacz
Encyklopedia PWN
rasa wszechstronnie użytkowych (wierzchowych, zaprzęgowych, pociągowych) koni szlachetnych półkrwi (przeważnie ang., rzadziej angloarabskiej);
bastard
zool. mieszaniec, potomek zwierząt należących do różnych gatunków;
[średniow. łacina bastardus],
lekarz weterynarii, mikrobiolog, epizootiolog;
Burak, Al-
w islamie zwierzę fantastyczne, klacz o głowie kobiety i pawim ogonie;
[arab. barq ‘błyskawica’],
stan organizmu kobiety lub samic innych ssaków, w którym w jej macicy rozwija się zarodek;
Diomedes, Diomḗdēs,
mit. gr. król tracki; właściciel wspaniałych koni (lub klaczy), które żywił ludzkim mięsem;
