izby poselskiej

Encyklopedia PWN

w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.

Bradlaugh

[brạ̈dlo:]

Charles, pseud. Iconoclast, ur. 26 IX 1833, Londyn, zm. 30 I 1891, tamże,

bryt. wolnomyśliciel i reformator polityczny;

dwuizbowość,

forma organizacji organu przedstawicielskiego (zwłaszcza parlamentu) polegająca na istnieniu w jego strukturze 2 części (izb), powoływanych w odrębny sposób i współdziałających w uchwalaniu aktów prawnych;

deputowany

[łac. deputatus ‘wyznaczony’],

osoba wyłoniona w wyborach jako przedstawiciel ludności w organie przedstawicielskim o charakterze ogólnopaństw. (parlament);

marszałek sejmu,

w Polsce od końca XV w. przewodniczący izby poselskiej;

Czechy. Historia.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>