imię
Encyklopedia PWN
językoznawca slawista;
zasadźca, lokator,
hist. w średniowieczu osoba osadzająca miasto lub wieś na prawie niemieckim w imieniu władcy lub innego pana dominialnego;
osoba działająca w cudzym imieniu na podstawie przepisów ustawy lub postanowienia sądu (przedstawiciel) albo umowy (pełnomocnik).
działanie w cudzym imieniu (zastępowanie innej osoby) na podstawie przepisów ustawy lub postanowienia sądu (przedstawiciel) albo na podstawie umowy (pełnomocnictwo);
występowanie w cudzym imieniu przed sądem.
Zbawiciel, gr. Soter,
w Biblii Bóg lub jego wysłannik, ratujący ludzi od niebezpieczeństwa;
