herbowy
Encyklopedia PWN
labry
ozdoby hełmu umieszczonego nad tarczą herbową;
[niem.],
mi-parti
asymetria barwy i formy kroju w ubiorach giermków (XII w.), później wasali i rycerzy;
[mi partị; fr.],
lądowy obszar zoogeogr., amer. część krainy holarktycznej, obejmująca Amerykę Północną wraz z Grenlandią i wyżyny meksykańskie Ameryki Środkowej.
prawna forma wejścia do stanu szlacheckiego osoby (i jej potomków) nie mającej szlacheckich przodków;
w starożytnej Grecji i Rzymie orzeł uchodził za ptaka królewskiego w podwójnym sensie: jako król ptaków i jako ptak symbolizujący władzę królewską (jego wizerunek zdobił berło); był także godłem legionów rzymskich, któremu oddawano królewską cześć; w heraldyce znak herbowy wielu narodów i państw;
heraldyk;
