głębinowe

Encyklopedia PWN

Bałtyckie, Morze, Bałtyk, duń. Østersøen, est. Läänemeri, fiń. Itämeri, lit. Baltijos jūra, łot. Baltijas jūŗa, niem. Ostsee, ros. Bałtịjskoje mọrie, szwedz. Ostersjön, ang. Baltic Sea,

śródlądowe, półzamknięte morze epikontynentalne Oceanu Atlantyckiego, leżące w Europie Północnej między Półwyspem Skandynawskim a środkową i wschodnią częścią lądu europejskiego.

basen oceaniczny,

geol. rozległe, nieckowate obniżenie dna oceanicznego na głębokości 2500–6000 m, rozdzielone progami, wałami lub grzbietami podwodnymi;

batybionty

[gr. bathýs ‘głęboki’, bioús, biṓntos ‘żyjący’],

ekol. zwierzęta żyjące wyłącznie w głębinowej i otchłannej strefie mórz i głębokich jezior, przystosowane do wysokich ciśnień wody.

batyskaf

[gr. bathýs ‘głęboki’, skáphē ‘łódź’],

statek głębinowy służący do badań podwodnych;

bioluminescencja

[gr. bíos ‘życie’, łac. lumen ‘światło’],

ekol. świecenie żywych organizmów widziane nieuzbrojonym okiem, szczególny przypadek luminescencji (chemiluminescencja);

cieśnina,