górny
Encyklopedia PWN
język z północno-wschodniej grupy języków kaukaskich: język Czeczenów zamieszkałych nad środkowym Terekiem i jego dopływami Asa i Argun w północno-wschodnim Kaukazie;
dawne państwo khmerskie w środkowym biegu Mekongu
jeden z ludów kaukaskich, zamieszkujący gł. Karaczajo-Czerkiesję;
Czerskiego, Góry, Czẹrskogo chriebiẹt,
góry na północnym wschodzie azjatyckiej części Rosji, w Jakucji i obwodzie magadańskim, między dolnym biegiem Jany (na północnym zachodzie) a górnym Kołymy (na południowym wschodzie);
geol. jednostka litostratygraficzna dolnego i częściowo górnego permu w środkowej i zachodniej Europie;
Czeski, Masyw, Český masív,
wyżynno-górski obszar w Czechach, częściowo w Niemczech, Austrii i Polsce, stanowiący część hercyńskiego pasa górotwórczego Europy Zachodniej;
