gruntoznawstwo
Encyklopedia PWN
dyscyplina nauk. badająca właściwości gruntów budowlanych;
geotechnika
dyscyplina nauk. zajmująca się zastosowaniem teorii nauk. i metod inżynieryjnych pozwalających na uzyskanie, interpretację i wykorzystanie wiedzy o gruntach (skałach) w celu ustalenia warunków budowlanych na danym terenie.
[gr. gḗ ‘ziemia’, téchnē ‘sztuka’, ‘nauka’, ‘ rzemiosło’],
bud. część skorupy ziemskiej współpracująca lub mogąca współpracować z obiektem budowlanym, stanowiąca jego element lub służąca jako tworzywo do wykonywania budowli ziemnych.
