gromić
Encyklopedia PWN
miotany na odległość przedmiot (amunicja), przeznaczony do rażenia celu lub wykonania innego zadania — np. zadymienia terenu, rozrzucenia ulotek;
inżynier budowy okrętów;
Rowiny, Roviny,
w. na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, k. Nowogródka.
poetka, autorka Wołania do Yeti i Chwili.
uderzenie dźwiękowe, grom dźwiękowy,
fiz. zjawisko powstawania fal uderzeniowych i fal rozrzedzeniowych w naddźwiękowym opływie samolotu (rakiety, promu kosm.) i przemieszczania się ich na odległość kilku, a nawet kilkunastu km od toru lotu;
najwyższy, gromowładny bóg bałtofińskich rolników (Ukko — w Karelii i zachodniej Finlandii, Uku — w Estonii), utożsamiany z północnogermańskim Thorem;
