grawimetryczne

Encyklopedia PWN

[gr. hygrós ‘wilgotny’, ‘mokry’, metréō ‘mierzę’],

przyrząd do pomiaru wilgotności gazów (gł. powietrza);

[fr. < łac.],

technika pomiarowa stosowana w geodezji, służąca do wyznaczania różnic wysokości punktów w terenie oraz wysokości punktów względem przyjętego układu (systemu) odniesienia.

Połtawa, Poltava,

m. obwodowe w środkowej części Ukrainy, nad Worskłą (dopływ Dniepru).

rozłamy wgłębne,

termin wprowadzony w latach 40. XX w. przez geologów radzieckich (m.in. A. Piejwe 1945) na określenie stref wielkich pęknięć skorupy ziemskiej, sięgających w głąb do górnego płaszcza Ziemi (do 100–700 km), o dł. kilkuset do kilku tys. km i szer. kilku do kilkudziesięciu km;

Śledziński Janusz Stefan, ur. 29 VII 1931, Bobowa, zm. 29 III 2021,

geodeta; specjalista w dziedzinie geodezji satelitarnej, geodezji wyższej i grawimetrii;

Vening-Meinesz

̣:nıŋ mẹinəs]