genetyki biochemicznej
Encyklopedia PWN
genetyka
nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów;
[gr. genétēs < génesis ‘narodzenie’, ‘pochodzenie’],
botanika
nauka o roślinach, ich budowie, rozwoju, klasyfikacji, funkcjach życiowych i zależności od warunków środowiska;
[gr. botanikós ‘zielarski’ < botánē ‘roślina’],
dyscyplina naukowa zajmująca się budową oraz funkcjami związków dostarczanych z pożywieniem i wytwarzanych w organizmie, przemianami tych związków w ustroju (z uwzględnieniem efektów energetycznych przemian) i wpływem różnych czynników (zewnętrznych i wewnętrznych) na te przemiany oraz ewolucją i odtwarzaniem żywej materii — bada więc molekularne podstawy życia.
bakterie
organizmy jednokomórkowe o prostej budowie, wielkości od 0,2 do kilkudziesięciu µm;
[gr. baktḗrion ‘laseczka’],
odtwarzanie w procesach rozrodu i rozwoju osobniczego u organizmów potomnych cech przypominających organizmy rodzicielskie;
fenotyp
zespół anatomicznych, fizjologicznych i biochemicznych cech organizmu o podłożu dziedzicznym, które można obserwować i mierzyć;
[gr. phaínomai ‘pojawiam się’, týpos ‘odbicie’],