funkcjonariusz
Encyklopedia PWN
Urząd Bezpieczeństwa Publicznego (UBP), pot. Urząd Bezpieczeństwa (UB),
urząd powołany formalnie do ochrony bezpieczeństwa państwa, faktycznie służący likwidacji wszelkich form oporu w okresie powstawania i utrwalania władzy komunist. w Polsce;
funkcjonariusz państw. powołany do przeprowadzenia i dokumentowania aktów stanu cywilnego obywateli.
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
Wisliceny Dieter, ur. 13 I 1911, Regułówka (niem. Regulowken) k. Węgorzewa, zm. 27 II 1949, Bratysława,
niemiecki funkcjonariusz służby bezpieczeństwa, SS-Hauptsturmführer (1944);
w szerokim znaczeniu — stosunek społeczny między 2 jednostkami lub 2 grupami społecznymi, polegający na tym, że jedna ze stron może w sposób trwały i uprawniony zmuszać stronę drugą do określonego postępowania i ma środki zapewniające kontrolę tego postępowania;
wieś w woj. kujawsko-pomor. (powiat inowrocławski, gmina Gniewkowo), na Równinie Inowrocławskiej, nad Jez. Starym.
