form drukowych
Encyklopedia PWN
poligr. zestawianie znaków pisma drukarskiego i in. elementów graficznych zgodnie z zasadami edytorskimi (krój i stopień pisma, odstępy między znakami, format kolumny i in.) oraz z projektem typograficznym przyszłej publikacji;
płyty metalowe (zw. też blachami chemigraficznymi) lub z tworzywa sztucznego, stosowane do wytwarzania form drukowych w procesie chemigrafii.
fotoreprodukcja
poligr. proces wykonywania negatywów i diapozytywów fotoreprodukcyjnych na podstawie oryginałów (tekstów, rysunków kreskowych, fotografii, obrazów malowanych), przeprowadzany metodami fot., obecnie zwykle przy użyciu komputerów;
[gr.-łac.],
litografia
poligr., szt. plast. metoda drukowania płaskiego i technika graficzna (grafika), także nazwa odbitki wykonanej tą metodą.
[gr. líthos ‘kamień’, gráphō ‘piszę’],
sitodruk, filmdruk, drukowanie sitowe, serigrafia,
jedna z metod drukowania, w której stosuje się formę drukową najczęściej w postaci prostokątnej ramy z napiętą na niej siatką z włókien naturalnych lub syntetycznych (poliamidowych lub poliestrowych) albo z metalu, z wytworzonymi w niej elementami drukującymi (nie zakryte oczka siatki przepuszczające farbę) i niedrukującymi (zakryte oczka siatki).
