fajans

Encyklopedia PWN

sztuka rozwijająca się w epoce brązu (ok. 3500–1070 p.n.e.) na Krecie;

ludność zamieszkująca tereny między górną Notecią a Wisłą,

[limuzę̣]

dawny region administracyjny i kraina historyczna w środkowej Francji, w północno-zachodniej części Masywu Centralnego;

[lą^uị],

m. we wschodniej Francji, w Grand Est, w dep. Meurthe-et-Moselle, w pobliżu granicy z Belgią i Luksemburgiem.

fajans, kamionka i tzw. terrolity produkowane w działającej 1840–50 wytwórni H. Łubieńskiego w Lubartowie;

m. powiatowe w województwie lubelskim, na Wysoczyźnie Lubartowskiej, na l. brzegu Wieprza.

Ilustracje