etyce
Encyklopedia PWN
etyk, socjolog, ksiądz;
filoz.:
w etyce obowiązek dany w doświadczeniu moralnym, którego korelatem jest dobro.
ekon., socjol. proces złożonej aktywności fizyczno-umysłowej, której celem jest przekształcenie szeroko rozumianego środowiska w ten sposób, by zwiększyć szanse przeżycia gatunku ludzkiego.
prakseologia
metodol., naukozn.:
[gr. práxis ‘działanie’, ‘czynność’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
prawo natury, prawo naturalne:
