ekstremalny
Encyklopedia PWN
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
sport ekstremalny polegający na skakaniu z dużej wysokości (nawet kilkudziesięciu metrów) przy użyciu zabezpieczającej, rozciągliwej liny wykonanej z ok. tysiąca włókien gumowych, najczęściej przymocowywanej do kostek skaczącego.
stan psychiczny wynikający z doświadczenia obecności świętości (sacrum).
wielkość fiz., charakteryzująca ruch układu, mająca wymiar iloczynu energii i czasu, określona wzorem: 
(L — funkcja Lagrange’a, t — czas);
(L — funkcja Lagrange’a, t — czas);
ekoorgan
określona cecha morfologiczna, która odzwierciedla przystosowanie do ekstremalnych warunków panujących w danym środowisku;
[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, órganon ‘narzędzie’, ‘instrument’, ‘przyrząd’],
amerykański finansista, podróżnik i sportowiec;
