echo
Encyklopedia PWN
m. w Algierii, → Szalif, Asz-.
echolokacja
biol. zdolność niektórych zwierząt do znajdowania przeszkody lub identyfikacji ofiary na podstawie porównania charakterystyki wydanych przez siebie dźwięków z dźwiękami (echem) odbitymi od obiektu;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, łac. locus ‘miejsce’],
echoencefalografia
metoda badania obrazowego struktury mózgu za pomocą ultradźwięków;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, egkéhalos ‘mózg’, gráphō ‘piszę’],
echokardiografia
sposób badania struktury i czynności mech. serca za pomocą ultradźwięków;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, kardía ‘serce’, gráphō ‘piszę’],
echolokacja
fiz. aktywna metoda poszukiwania, wykrywania i określania położenia (lokacji) obiektów za pośrednictwem sygnałów nadanych (wysłanych przez źródło — operatora);
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, łac. locus ‘miejsce’],
ogół gazet i czasopism, wyd. za granicą przez Polaków lub osoby pol. pochodzenia, przeznaczonych dla Polaków i środowisk polonijnych (niezależnie od charakteru osiedlenia).
