echo
Encyklopedia PWN
urządzenie radioelektroniczne lub system złożony ze współpracujących ze sobą urządzeń radioelektronicznych;
echolalia
med. objaw zaburzeń psychicznych; automatyczne, natrętne powtarzanie usłyszanych słów i dźwięków;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, lalía ‘gadanina’],
echomimia
med. objaw zaburzeń psychicznych;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, mímesis ‘naśladownictwo’],
echopraksja
med. objaw zaburzeń psychicznych;
[gr. ēchṓ ‘dźwięk’, ‘odgłos’, ‘echo’, práxis ‘czynność’],
echosonda
urządzenie nadawczo-odbiorcze wykorzystujące zjawisko echa (echolokacja) jako źródło informacji o obiekcie, od którego nastąpiło odbicie impulsu fali ultradźwiękowej (tzw. impulsu sondującego);
[gr.-fr.],
zależność opisująca zjawisko Haasa i określająca warunki słyszalności echa, tj. subiektywnego odczucia przez słuchacza dźwięku wypadkowego, który składa się z dźwięku docierającego do niego drogą bezpośrednią (dźwięk A) oraz dźwięku docierającego drogą pośrednią (np. przekazywanego przez głośnik lub odbitego od ścian — dźwięk B);