dysku akrecyjnego
Encyklopedia PWN
astr. pierścień materii wokół obiektu astronomicznego (białego karła, gwiazdy neutronowej, czarnej dziury) tworzącego ciasny układ podwójny z inną gwiazdą, z którego materia spływa na ten obiekt;
akrecja
astr. spadanie rozproszonej materii na powierzchnię gwiazdy lub do czarnej dziury.
[łac. accretio ‘przyrastanie’],
galaktyki, w których jądrach zachodzą intensywne procesy dysypacji energii nie związane bezpośrednio z ewolucją gwiazd, a prowadzące do emisji promieniowania.
blazary
klasa obiektów astronomicznych zaliczanych do galaktyk aktywnych, których pierwowzorem był obiekt uznany początkowo za gwiazdę zmienną, BL Lacertae, zidentyfikowany następnie jako radioźródło VRO 42.22.01;
[ang.],
Cygnus X-1, Łabędź X-1, Cyg X-1,
silne źródło promieniowania rentgenowskiego w gwiazdozbiorze Łabędzia;
astr. obiekt będący źródłem na tyle silnego pola grawitacyjnego, że niemożliwe jest przesłanie przezeń na zewnątrz żadnej informacji.
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
