dyplomatyczna
Encyklopedia PWN
prawo forma reakcji jednego państwa na postępowanie drugiego uregulowana przez prawo międzynar., niekiedy poprzedza lub jest zapowiedzią konfliktu zbrojnego;
najstarszy rangą i datą przybycia przedstawiciel dyplomatyczny, stojący na czele korpusu dyplomatycznego (w państwach utrzymujących stosunki dyplomatyczne z Watykanem zwykle nuncjusz).
reguluje status prawny (funkcje, przywileje i immunitety) misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz ich członków, a także określa klasy i rangi szefów misji dyplomatycznych i urzędów konsularnych;
schronienie udzielone na terenie placówki dyplomatycznej osobie ściganej przez organy państwa, na którego terenie placówka ta się znajduje; zakazany przez prawo międzynar.,
przywilej niepodlegania jurysdykcji karnej (oraz cywilnych i adm. z pewnymi wyjątkami) państwa pobytu,
