doskonalenie
Encyklopedia PWN
człowiek, Homo sapiens,
istota żywa wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna posiadająca kulturę i zdolna do jej tworzenia, pod względem biologicznym gatunek człowiekowatych (Homo sapiens) żyjący od schyłku plejstocenu;
amer. zootechnik, genetyk;
meteorologia
nauka o atmosferze ziemskiej oraz zjawiskach i procesach w niej zachodzących;
[gr. metéōros ‘unoszący się w powietrzu’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
metodol., naukozn. proces doskonalenia stanu wiedzy, dokonywania nowych odkryć naukowych.
pojazd drogowy silnikowy, dwuśladowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, przeznaczony do przewozu osób i/lub ładunku, ciągnięcia przyczep albo wykonywania określonych czynności (np. samochód diagnostyczny);
psychol. metoda zaprogramowanych oddziaływań psychol. wykorzystująca interakcje grupowe do wprowadzania zmian w funkcjonowaniu jednostek, stosowana wobec osób zdrowych psychicznie (w przeciwieństwie do psychoterapii nastawionej na leczenie jednostek z zaburzeniami emocjonalnymi).
